Rozdział XXVI

Na początek chciałam bardzo podziękować Justynie Nowak, za to że pomogła mi i dzięki niej dostałam nagłego ataku weny. xD  DZIĘKUJĘ BARDZO ŚLICZNA ♥
******************

Słońce prawie zachodziło za horyzont. Szum wodospadu, ćwierkanie ptaków tu było tak pięknie. Aro był dziś strasznie tajemniczy, ale to dodawało mu uroku. Topiłam się w jego spojrzeniu.
Przyprowadził mnie w to wspaniałe miejsce w pobliży wodospadu, o którym istnieniu nie miałam pojęcia. Rozciągała się tu równo skoszona trawa, jedna ścieżka ze żwirku prowadziła do białej altanki porośniętej białymi różami. W niej właśnie byliśmy. Rzeka dawała temu miejscu uroku.
Opierałam się ręką o dolną ściankę, Aro lekko dotknął mojej ręki.
- Wiesz jak bardzo cię kocham?- bardziej stwierdził niż zapytał
Przytaknęłam lekko głową nie wiedząc czego się po nim spodziewać. Spojrzałam na niego pytająco.
- I że jesteś najważniejszą osobą w moim życiu. - powiedział to patrząc mi w oczy
Miałam tysiące myśli na raz, nie miałam pojęcia do czego dąży. Patrzyłam się tak na niego przez parę sekund, miałam wrażenie że moje niebijące serce się poruszyło.
Kiedy klękną przede mną, wyją z kieszeni marynarki granatowe małe pudełeczko i je otworzył. Zobaczyłam prześliczny pierścionek:

- Czy ty Hano Cullen zechcesz za mnie wyjść i zostać królową Volterry aż na wieki?
Zatkało mnie z wrażenia. Wzięłam spory chust powietrza, przy czym cicho powiedziałam.
- Tak.
Mimowolnie się uśmiechnęłam ze szczęści moje oczy zrobiły się suche. Aro szybko wstał i włożył mi go na palec.
Nie mogłam oderwać od niego wzroku.
- Jest śliczny.- wyszeptałam
Aro podniósł do góry mój podbródek i spojrzał mi w oczy.
- Kocham cię, nawet nie wiesz jak bardzo. - po tym obdarował mnie mocnym namiętnym pocałunkiem
- Ja ciebie też.- wymamrotałam gdy skończył
Miał taki uśmiech który strasznie kochałam. Przytulił mnie.
- Zapewne umierają z ciekawości.- wymamrotał mi do ucha w jego głosie było słychać przyjemną chrypkę
- To wszyscy wiedzą?- zapytałam oskarżycielskim tonem i oderwałam się od niego
- Jasne że tak - powiedział- chcesz już iść?
- To miejsce, o nim jeszcze nie wiedziałam.- objęłam wzrokiem okolicę
- Szczerze, zaplanowałem to sobie. Romantyczny to moje trzecie imię.- powiedział ze śmiechem
- To jakie jest drugie?- zapytałam
- W tym drugim jest dużo określeń.- stwierdził i się uśmiechnął
- Skromny to ty jesteś bardzo. - powiedziałam niby obrażona
Zaśmiał się i ruszyliśmy w stronę Volterry.
Nie poruszaliśmy się zbyt szybko jak na wampiry, ale o wiele szybciej niż biegnący bardzo szybko człowiek.
Kiedy znaleźliśmy się na miejscu czekała na nas zła wiadomość.
***************
Jest kolejny rozdzialik. Wiem że krótki i możecie czuć niedosyt ale napisałam go w dwie godziny. Poprostu musiałam go dziś już wstawić.   POZDRAWIAM. KOCHAM WAS SKARBY.  ♥