Dwadzieścia osiem.

Wyszłyśmy z auta.
Słońce schowało się za wysoki budynek, więc bez problemu mogłyśmy przejść do sklepu.
Było ich tu naprawdę dużo.
Zamknęłam z sobą drzwiczki i nacisnęłam guziczek na pilocie przy kluczykach.
Podniosłam wzroki i zobaczyłam Dana Malette. Czarne dredy i poprzecierane, skórzane ubrania pasowaly do niego. Chodziłam z nim do jednej klasy w liceum, uważałam go za przyjaciela. Często razem chodziliśmy, nawet byliśmy razem na trzydniowym wyjeździe do Paryża. Ale nigdy, między nami nic się nie wydarzyło. Tylko przyjaźń. Z czasem zmienił się nie do poznania, wpadł w złe towarzystwo i w nałóg. Handlował narkotykami i okradał własnych rodziców. Wiedziałam że prędzej czy później się wszyscy dowiedzą. Ale raz prosił mnie żeby przechowała mu dragi, ponieważ jego rodzice zaczęli coś podejrzewać. Jedna dziewczyna z którą konkurowałam powiedziała policji że mam z tym dużo wspólnego, po tym przeszukali mój pokój. Kate i Irina były w szoku kiedy policja pokazała im nakaz przeszukania domu. Ja podczas tego siedziałam i nic nie mówiłam, schowałam to na dno szkatułki z biżuterią. Kiedy powiedzieli że mnie zabierają na komisariat i pokazali dziewczyną dowód, myślałam że serce mi wyskoczy. Przesłuchiwali mnie pół godziny, oczywiście kłamałam. Twierdziłam że nie wiem skąd to się stało. Dan zeznał że to jego, a u mnie się znalazło ponieważ, mu to przechowałam. Oczywiście zostałam wywalona ze szkoły a Malette został skazany na trzy lata pozbawienia wolności.
A teraz szedł w moim kierunku i do mnie machał.
Pierwszą moja myślą było to co on tu robi.
Zauważyłam jak Alice wchodzi do sklepu.
- Cześć.- uśmiechnął się
- Hej, to znaczy co ty tu robisz?- zapytałam
- Oj bardzo fajne powitanie wiesz? Po tylu miesiącach. - zakpił
- Dan miałeś być w więzieniu, co ty tu robisz? Przepraszam ale...
- Nawiałem, poszukują mnie listem gończym. - zaśmiał się
- Co?!- krzyknęłam - Uciekłeś?
- Wiesz przecież że nie wytrzymałbym trzech lat w pudle. Już jakiś miesiąc jestem wolny. - uśmiechnął się i oparł się o mój samochód - Fajna bryka, mogę wypróbować.
- Ty głupi jesteś? - ten wziął delikatnie z mojej dłoni kluczyki
Spojrzałam na niego i natychmiast zareagowałam. Złapałam go za przedramię i ścisnęłam, chyba trochę za mocno.
Ten natychmiast zaczął wyrywać rękę z mojej dłoni, puściłam go i zgiął się wpół. Złapałam go a ramię (delikatnie) i kucnęłam przy nim.
- Dan nic ci nie jest?- zapytałam
- Co ty.... zrobiłaś?- zapytała podnosząc głowę - Jak ty....
- To chyba z nerwów, nie spodziewałam się ciebie.- wytłumaczyłam szybko
- Ale ludzie tak nie potrafią, a zwłaszcza dziewczyny.- oglądał swoją rękę
- Ale ja nie chciałam.- wytłumaczyłam się - Przepraszam, nic ci nie jest?
- Chyba nic ale strasznie boli, to ja cię przepraszam,- wrzucił mi kluczyki do torebki- chyba już pójdę.
- Dan, ale na pewno?- zapytałam
- Tak jasne. - wstał i się uśmiechnął
Wyjął z kieszeni telefon i podał mi go.
Spojrzałam na niego pytająco.
- Byliśmy przyjaciółmi, ale mam nadzieję że nadal będziemy.- powiedział i wetknął mi do ręki telefon
- To nie realne.- stwierdziłam i mu go oddałam
- Ale co ci to szkodzi?- to tylko dziewięć cyferek
- No dobra.- wpisałam mu mój dziewięcio cyfrowy i oddałam jego własność - Ja już muszę iść, pa.
- Pa.- uśmiechnął się a ja podeszłam do drzwi i załapałam z klamkę
- Ej!- krzyknął jeszcze
- Co?- zapytałam
- Czy ty.....
- Tak.- przerwałam mu i weszłam do środka
Tam Alice siedziała na krześle i przeglądała jakieś czasopismo.
- Jestem.- powiedziałam
- Nareszcie, zobacz jakie fajne spodnie. - pokazała mi zdjęcie znanej dziewczyny
- Świetne. - stwierdziłam
Siadłam na krześle. Wodziłam wzrokiem od kilimu z dziewicą i rycerzem na białym koniu, aż do zdjęć rożnych par młodych. Choć próbowała nie myśleć o przed chwilowej rozmowie, niestety miała świadomość że już nigdy go nie spotkam.
Podeszła do nas młoda kobieta z miarą krawiecką w ręce.
- Dzień dobry.- powiedziała pogodnie
- Dzień dobry.- od powiedziałam
- Zapraszam na podest, potrzebuję pani wymiarów. - zrobiłam tak jak mówiła, po pięciu minutach skończyła
- Dobrze, chce pani przymierzyć suknię o podobnych wymiarach?- zapytała uprzejmie poprawiając okulary
- Nie dziękuję, kiedy będzie gotowa?- zapytałam
- Za jakiś tydzień. - stwierdziła po chwili namysłu
- Dobrze, dziękuję do widzenia. - pożegnałam ją i wyszłam razem z Alice
Jeszcze poszłyśmy do kwiaciarni zamówić wybrany bukiet.
Kiedy już wszystko "ogarnęłyśmy" poszłyśmy do samochodu. Tym razem Alice prowadziła.
Ledwo wsiadłam a Alice już zaczęła prowadzić wywiad.
- Dobra teraz powiedz mi kim on był?- powiedziała odpalając moje cudeńko
- Przyjaciel.- przy tym słowie coś mnie zabolało, Alice to zauważyła
- Hana, jesteśmy przyjaciółkami powiedz szczegóły.- poprosiła
Wytłumaczyłam jej wszystko zanim dojechałyśmy do Volterry.
- Masz zamiar odbierać?- zapytała skręcając
- Nie wiem. - stwierdziłam i wyjęłam telefon z torebki
- Mogłaś mu zapisać inny numer.- stwierdziła
- Jestem mądra po fakcie. - zaśmiałam się
- Powiesz Arowi?- zapytała
- Tak.- szepnęłam
Chwilę potem byłyśmy już na miejscu.
Jakiś czas potem wspinając się po schodach prowadzących do wielkiej sali, wciąż nie wiedziałam czy powinnam utrzymać kontakt z Danem. Przecież on uciekł z więzienia, jest poszukiwany listem gończym.
Nie oddychałam i nie czułam żadnego wampira.
Szłam zagubiona wśród swojego zmartwienia, gdy nagle ktoś zacisnął dłoń na moim ramieniu. Pociągnęłam powietrze nosem i poczułam znajomy zapach Ara. Stanęłam i się odwróciłam, stał stopień niżej.
Uśmiechnął się.
- Czemu jesteś taka zmartwiona?- zapytał przyciągając mnie do siebie i całując
- Zdaje ci się.- skłamałam
- Hana.- powiedział
- No dobra.- mruknęłam i ruszyłam w stronę naszej komnaty, czułam że Aro idzie za mną
Położyłam się na łóżku a Aro siadł na krześle. Patrzyłam w sufit.
Powiedziałam mu wszystko. Ale kiedy byłam przy momencie jak go złapałam za przedramię mój telefon zaczął wibrować.
Odebrałam telefon i usłyszałam Dana.
- To ja Dan, słuchaj znaleźli mnie mówią o tym w telewizji włącz szybko! - krzyknął i się rozłączył
Słyszałam że był zszokowany. Aro włączył telewizor i usłyszałam zdanie reporterki.
- " Dan Malette został znaleziony, widziano go dziś z pewną dziewczyną. Policja otoczyła hotel w którym się znajduje. W Rzymie jest nasz reporter. Michaelu."
- " Dobry wieczór, właśnie widzimy hotel w którym jest Malette. Świadkowie twierdzą że dziewczyna z którą go widziano to niejaka Hana Cullen, to ta która przechowywała mu narkotyki."
Teraz pokazali zdjęcie które ktoś zrobił, kiedy Dan dawał mi telefon. Było trochę rozmazane więc nie widać było co on mi podawał, ale ja dobrze pamiętałam.
-" Dan M. prawdo podobnie przekazywał jej towar. Dalsze działania pokazane będą jutro. Mówił Michael Brown."
Mój telefon za wibrował i odczytałam kolejnego sms'a od Dana.
TREŚĆ : Przepraszam.
Byłam w szoku, czyli znowu go zamkną.

*************************
HEJ, jest nowy rozdział. Mam nadzieję że się podoba. :D
TAKI TAM NOWY BOHATER ALE MYŚLĘ ŻE W NASTĘPNYM ROZDZIALE ZNIKNIE :)
To tak:

1, Dziękuję za tyle komentarzy pod poprzednim rozdziałem. Dużo was przybyło z czego strasznie się cieszę. :)
2. Proszę o komentarze.

POZDRAWIAM. :* Kocham Was. :)  / Martyna